Wskazane jest ponadto sprawdzenie normy PSA (stężenia z krwi). Specjalne badanie prostaty (antygenu) przeprowadza się z reguły u mężczyzn po 40. roku życia. Dodatkowo wykonuje się inne badanie urologiczne czy genetyczne. Jeśli został rozpoznany nowotwór prostaty, pacjent przechodzi pod opiekę onkologa. dyskomfort w jamie brzusznej. wzdęcia. brak łaknienia. utrata masy ciała. biegunka. nudności. Objawy występujące w wielu innych chorobach znacznie częstszych niż rak trzustki, jak chociażby zwykłe zatrucie pokarmowe, czy zespół jelita drażliwego. Sprawia to, że jego diagnostyka jest wyjątkowo trudna. W przypadku raka żołądka leczenie rozpoczyna się od usunięcia całego żołądka. W zależności od zaawansowania nowotworu możliwe jest wykonanie resekcji subtotalnej, która polega na wycięciu co najmniej 4/5 narządu. Operacja jest połączona z regionalną limfadenektomią, co oznacza usunięcie okolicznych węzłów chłonnych. Rak hormonozależy, to podtyp biologiczny raka piersi nazywany również luminalnym (ang. Luminal Breast Cancer, LBC) czy też molekularnym. Diagnostyka opiera się na określeniu w badaniu histopatologicznym ekspresji receptora estrogenowego – ER, progesteronowego – PR oraz receptora HER2. Lekarze decydują się na taki ruch kiedy guzek w piersi powiększa się i powoduje zniekształcenie gruczołu piersiowego. Wskazaniem będzie ból piersi i prawdopodobieństwo, że twór jest w stanie przekształcić się w raka piersi. Usuwanie włókniaka zleca się, gdy jest to wyczuwalny, duży guzek w piersi, powyżej 4 cm. Czy rak trzustki jest wyleczalny? Kiedy choroba ma dobre rokowania. Maria jest świadoma, że miała szczęście w nieszczęściu. Chociaż choroba, na którą zachorowała, jest groźna i powoduje niepokój u wielu, typ raka trzustki, na który cierpiała, ma zwykle lepsze rokowania. 6kAnZcd. Gardło jest górnym fragmentem przewodu pokarmowego. Można powiedzieć, że jest ono również miejscem, w którym krzyżuje się przewód pokarmowy z układem oddechowym. Gardło zbudowane jest z kilku warstw. Warstwa położona najgłębiej to błona śluzowa, na której znajduje się tkanka podśluzowa. Kolejną, bardziej zewnętrzną ścianę gardła, tworzy błona mięśniowa, a na niej znajduje się błona zewnętrzna, czyli powięź gardłowa. Gardło można też podzielić na trzy części. Pierwszą z nich jest cześć nosowa gardła (inaczej nazywana nosogardłem lub też jamą nosowo-gardłową). Kolejna cześć gardła to gardło środkowe, czyli jego cześć ustna. Ostatnią częścią gardła jest jego cześć krtaniowa, czyli gardło dolne. Zdarzają się niestety sytuacje, w przebiegu których dochodzi do rozwoju raka gardła. Jakie są przyczyny rozwoju raka gardła? Do najważniejszych czynników etiologicznych, które doprowadzają do rozwoju raka gardła, zalicza się przede wszystkim długotrwałe narażenie na dym tytoniowy, jak również nadużywanie alkoholu. Inną przyczyną doprowadzająca do rozwoju raka gardła mogą być także złe nawyki żywieniowe, miedzy innymi brak witamin, owoców i warzyw. Czynnikiem etiologicznym, który może doprowadzić do rozwoju raka nosowej części gardła, jest też zakażenie wirusem Epsteina-Barr. Jakie są najczęstsze objawy raka gardła? Objawy raka gardła mogą być różne, w zależności od miejsca, w którym dochodzi do jego rozwoju. Nowotwór gardła, który zlokalizowany jest w części ustnej gardła, przede wszystkim może dawać objawy pod postacią bólu przy przełykaniu lub też bólu samoistnie promieniejącego do ucha. Ponadto rak części ustnej gardła może wywoływać też objawy pod postacią uczucia obecności ciała obcego, owrzodzenia czy też nacieku. Nowotwór gardła zlokalizowany w jego części nosowej może natomiast dawać objawy pod postacią guza w obrębie szyi. Kolejnym objawem raka części nosowej gardła są bóle, głownie dotyczące głowy, jak również uczucie zatkania ucha, czy też krwawienie z nosa. Zdarza się też, że rak części nosowej gardła wywołuje ubytki neurologiczne w zakresie nerwów czaszkowych oraz zaburzenia widzenia. Rak części krtaniowej gardła natomiast może wywoływać chrypkę do bezgłosu włączenie oraz uczucie podrażnienia w gardle i uczucie przeszkody przy połykaniu. W zależności od części gardła, w której dojdzie do rozwoju raka gardła, nowotwory tej okolicy mogą różnić się tempem wzrostu, dawaniem przerzutów oraz objawami. Rak części ustnej gardła lokalizuje się głównie na podstawie języka, migdałkach, łukach podniebiennych oraz na podniebieniu miękkim i tylnej ścianie gardła. Ponad 90% wszystkich nowotworów gardła tej okolicy stanowi rak płaskonabłonkowy, zwykle o średnim lub niskim stopniu zróżnicowania. Główną przyczyną rozwoju raka gardła tej okolicy jest narażenie na dym tytoniowy oraz spożywanie wysokoprocentowego alkoholu. Należy pamiętać o tym, że rak części ustnej gardła charakteryzuje się zwykle względnie szybkim wzrostem miejscowym i wczesnymi przerzutami do węzłów chłonnych. Odsetek pięcioletniego przeżycia wśród chorych w przypadku raka ustnej części gardła, w zależności od lokalizacji i zaawansowania, waha się w granicach 25-50%. Rozpoznanie raka ustnej części gardła stawia się na podstawie obrazu klinicznego oraz badania histopatologicznego. Leczenie raka ustnej części gardła jest uzależnione od stopnia zaawansowania zmiany i obejmuje zabieg operacyjny często uzupełniony o radio i/lub chemioterapię. Rak krtaniowej części gardła lokalizuje się natomiast najczęściej w zachyłku gruszkowatym, zdecydowanie rzadziej rozwija się on w okolicy zapierściennej i na tylnej ścianie gardła. Raka krtaniowej części gardła cechuje przede wszystkim miejscowy wzrost z wczesnym naciekaniem struktur sąsiadujących (przede wszystkim krtani) i przerzutami do regionalnych węzłów chłonnych. Jest to najgorzej rokujący nowotwór głowy i szyi, bowiem przeżycie pięcioletnie wynosi jedynie około 20%. Praktycznie jedynym typem histologicznym raka krtaniowej części gardła jest rak płaskonabłonkowy, zwykle o średnim lub niskim stopniu zróżnicowania. Rozpoznanie raka krtaniowej części gardła stawia się na podstawie laryngoskopii bezpośredniej lub też pośredniej oraz biopsji zmiany nowotworowej. W przypadku raka nosowej części gardła, zwykle dochodzi do jego rozwoju na skutek zakażenia wirusem Epsteina-Barr. Nowotwór części nosowej gardła występuje endemicznie w południowej chęci Chin i w krajach środkowo wschodniej Azji. Wyróżnia się trzy podstawowe typy raka nosowej części gardła, jest to zatem rak rogowaciejący, nierogowaciejący oraz rak niezróżnicowany. Rozpoznanie raka nosowej części gardła stawia się na podstawie badania klinicznego przy użyciu lusterka oraz badania endoskopowego, jak również biopsji zmiany nowotworowej. Najczęstszym pierwszym objawem raka nosowej części gardła jest powiększenie węzłów chłonnych szyi, objawy ze strony ogniska pierwotnego raka występują zwykle bardzo późno, co wynika po prostu z uwarunkowań anatomicznych. Rak nosowej części gardła charakteryzuje się szybkim wzrostem miejscowym, skłonnością do tworzenia przerzutów do węzłów chłonnych i względnie częste występowanie również przerzutów odległych. Leczenie raka nosowej części gardła polega przede wszystkim na stosowaniu chemio i/ lub radioterapii. Polecane dla Ciebie tabletka, odporność, złe samopoczucie, zmęczenie, niedobór minerałów, alergia, niedobór witamin, osłabienie zł kapsułki, odporność zł kapsułki, odporność zł kapsułki, odporność zł Jakie jest rokowanie w przypadku raka gardła? Rak gardła daje bardzo różne rokowanie. Wszystko uzależnione jest bowiem od tego, gdzie zlokalizowana jest zmiana, jak również od tego, w jakim stadium swojego rozwoju zmiana taka zostanie zdiagnozowana oraz jaką ma ona wielkość. Najgorsze rokowanie daje zazwyczaj rak krtaniowej części gardła, gdzie odsetek pięcioletnich przeżyć wynosi zaledwie około 20%. W przypadku raka ustnej częściej gardła rokowanie jest nieco lepsze, bowiem odsetek pięcioletnich przeżyć waha się zazwyczaj pomiędzy 25 a 50%. W przypadku zaś raka nosowej części gardła pięcioletnie przeżycie nie przekracza zwykle 60%. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Guzy, stłuczenia i siniaki – co na nie stosować? Guzy, stłuczenia, siniaki i obrzęki – jakie środki warto mieć pod ręką, aby urazy goiły się szybciej? Podpowiadamy. Makrogole – czym są? Działanie przeczyszczające, zastosowanie, przeciwwskazania Makrogole to dobrze tolerowane i bezpieczne w stosowaniu preparaty, które wykorzystuje się w przypadku zaparć zarówno tych długotrwałych, jak i sporadycznych. Powodują zwiększenie objętości płynów w świetle jelit oraz wywołują działanie przeczyszczające. Czy kobiety w ciąży i dzieci mogą stosować makrogole, jakie są skutki uboczne zażywania tych leków, a także jak długo może być prowadzona terapia z wykorzystaniem PEG? Oparzenie meduzy – co robić? Wakacyjna kąpiel dla niektórych może skończyć się przykrym i dość bolesnym doświadczeniem za sprawą parzących, galaretowatych parasolek, swobodnie pływających w toni wodnej, czyli meduz. Do obrony oraz chwytania pokarmu używają parzydełek, zawierających jad, którego siła działania jest zróżnicowana w zależności od rodzaju meduzy. Po czym można rozpoznać, że oparzyła nas meduza? Dowiedz się, co zrobić po oparzeniu meduzą, zwłaszcza jeśli planujesz zagraniczne wakacje nad wodą. DEET – co to jest, dlaczego odstrasza komary i kleszcze? Bezpieczeństwo sprayu na owady DEET jest repelentem otrzymanym syntetycznie. Działanie tego preparatu polega na zaburzaniu węchu owadów, które nie są w stanie odebrać i zakodować zapachu kwasu mlekowego, będącego składnikiem potu potencjalnego żywiciela. Jak poprawnie stosować DEET, czy dzieci i kobiety w ciąży mogą bezpiecznie z niego korzystać i czy DEET na komary może być szkodliwy dla zdrowia? Zastrzyki z kwasu hialuronowego – czym są iniekcje dostawowe i kiedy należy je stosować? W niechirurgicznym leczeniu artrozy i chorób chrząstki stawowej stosowana jest dostawowa suplementacja kwasu hialuronowego (HA), czyli wiskosuplementacja. Zazwyczaj iniekcje dostawowe dotyczą stawów kolanowego oraz biodrowego. W aptekach oraz przychodniach dostępne są liczne preparaty do wiskosuplementacji kwasem hialuronowym. Produkty te różnią się usieciowaniem oraz masą cząsteczkową HA. Który preparat wybrać, jaka jest różnica między zastrzykami z kwasem hialuronowym a preparatami zawierającymi kolagen? Jak złagodzić ból pleców? Domowe sposoby i leki apteczne Ból pleców może dotyczyć każdego odcinka kręgosłupa, jednak zazwyczaj występuje ból krzyża, który pojawia się w odcinku lędźwiowo-krzyżowym. Zakłada się, że w populacji do 40 roku życia ponad 70% osób cierpiało na ból krzyża, natomiast drugiego najczęściej występującego bólu pleców – w odcinku szyjnym doświadczyła minimum połowa populacji. Jak poradzić sobie z bólem pleców, jakie leki wybrać i które z domowych sposobów mogą uśmierzyć ból? Co na alergię? Skuteczne leki i domowe sposoby na alergię Alergia może dotyczyć niemowlaka, dziecka i osoby dorosłej. Niestety problem ten doskwiera coraz większej ilości osób na całym świecie. Lekceważenie objawów alergii może doprowadzić do groźnych komplikacji, takich jak np. przewlekła obturacyjna choroba płuc. Wsparcie w leczeniu alergii mogą stanowić metody naturalne oraz wypracowanie schematu zachowań ograniczających kontakt z alergenami. Dostępne są również leki i preparaty na alergię, które można kupić w aptece także bez recepty. Stosowane właściwie, czyli konsekwentnie i zgodnie z zaleceniami, mogą pomóc zwalczyć dokuczliwe objawy alergii. Apteczne testy do wykrywania zakażenia Helicobacter pylori z kału i krwi Zakażenie Helicobacter pylori jest często diagnozowaną infekcją przewodu pokarmowego, która jednak w niewielkim procencie przypadków daje objawy, takie jak ból nadbrzusza, nudności czy wymioty. Diagnozę stawia się najczęściej na podstawie wyniku testu ureazowego, dla którego alternatywą od pewnego czasu są domowe testy na obecność zakażenia h. pylori z krwi lub kału. Czy są one wiarygodne, jak je przeprowadzić i jak interpretować ich wynik? Data aktualizacji: 29 listopada 2021 Rak języka należy do najczęściej występujących złośliwych nowotworów jamy ustnej. Początkowo może przypominać zakażenie i rozwijać się na całej powierzchni języka. Jakie są jego przyczyny? Rak języka Niektóre nowotwory jamy ustnej, w tym rak języka, mają charakter złośliwy i pierwotny – co oznacza, że z reguły nie jest wynikiem przerzutów, lecz to język stanowi ognisko rozwoju choroby. Początkowo rak języka może przypominać zakażenie jamy ustnej, na przykład aftę. Wraz z rozwojem doprowadza jednak do nieodwracalnych zmian narządu. Przyczyny raka języka Przyczyny rozwoju nowotworu w jamie ustnej nie są do końca znane. Istotną rolę odgrywają jednak czynniki ryzyka. Rak języka dotyka głównie starszych mężczyzn, którzy nadużywają alkoholu lub nałogowo palą papierosy. W ostatnim czasie nowotwór zaczął się jednak rozwijać również u wolnych od nałogów kobiet. Choroba częściej dotyka te osoby, które często żują czarny tytoń. Czynnik ryzyka wzmacnia również wirus brodawczaka ludzkiego, nieprawidłowa higiena jamy ustnej czy niedobór żelaza w organizmie. Czytaj też: Szpiczak mnogi Objawy raka języka Objawy raka języka zależą od miejsca rozwoju. Najczęściej rak języka rozwija się u nasady lub z boku języka. Do głównych symptomów choroby zalicza się znaczne zaczerwienienie języka oraz zmiany przedrakowe: leukoplakię, czyli wystąpienie białych plam na powierzchni języka oraz erytroplakię, czyli krwawiące i czerwone zmiany na języku. Oprócz tego możliwy jest ból podczas mówienia, trudności z artykulacją, ślinotok, zaciskanie szczęki, krwawienie z języka, a także nieprzyjemny zapach z ust. Nowotworowi języka towarzyszą trudności związane z przełykaniem. Pojawia się chrypka, ból gardła, a w konsekwencji spadek masy ciała. Rakowi języka towarzyszą przerzuty do gardła oraz węzłów chłonnych, powodując ból oraz obrzęk. Zobacz też: Rak krtani Diagnoza oraz leczenie raka języka Nowotwór jamy ustnej może doprowadzić do poważnych zmian wewnątrz jamy ustnej, między innymi unieruchomienia języka, stanów zapalnych gardła i policzków, owrzodzenia języka, bólu podczas mówienia i przyswajania pokarmów. Czy rak języka jest wyleczalny? W leczeniu ważna jest szybka i trafna diagnoza. W przypadku wystąpienia pierwszych objawów konieczna jest wizyta u laryngologa. Przy wczesnym rozpoznaniu i niewielkich rozmiarach możliwe jest usunięcie chirurgiczne. Jeśli doszło jednak do przerzutów lub nowotwór jest dość zaawansowany, konieczne jest podjęcie chemioterapii lub radioterapii. Genetycznie śmierć komórki. Sprawdź, co to jest: Apoptoz Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie! Rak żołądka jest trzecią przyczyną zgonu z powodu nowotworów w Polsce u mężczyzn i piątą u kobiet. Tym samym – mimo tego, że zdarza się coraz rzadziej – nadal jest poważnym zagrożeniem, którego nie możemy ignorować. Rak żołądka jest nowotworem złośliwym, którego nie leczy się z dużą skutecznością, bo bardzo często odkrywany jest w zaawansowanym stadium. Istnieją dwa podstawowe rodzaje raka żołądka: pierwszy z nich to jelitowy rak żołądka, bardzo często pojawiający się u mężczyzn. Ten rodzaj raka daje lepsze rokowania na przyszłość, niż typ rozlany. Ten pojawia się najczęściej u dość młodych kobiet, a do tego występuje także rodzinnie. Tym samym warto znać historię chorób w naszej rodzinie i mieć świadomość wystąpienia niektórych z nich. Badanie się i zwracanie uwagi na to, co podpowiada nam organizm, jest kluczowe w leczeniu raka żołądka. Więcej: Przyczyny powstawania raka żołądka Rak żołądka zazwyczaj pojawia się częściej w związku z czynnikami środowiskowymi, niż uwarunkowaniami genetycznymi. Jednak musimy pamiętać, że nie do końca udało się ustalić wszystkie przyczyny raka żołądka. Jedno jest pewne, stan przedrakowy bardzo często wywołuje nasza niewłaściwa dieta i styl życia. Czego nie powinniśmy jeść żeby nie dostać raka żołądka? Według badań negatywnie na nasz żołądek wpływają produkty konserwowane, wędzone i dość mocno solone. Co więcej, jeśli prócz złej diety lubimy palić papierosy i nadużywać alkoholu, jesteśmy w grupie ryzyka. Helicobacter pylori Infekcja bakterią także może mieć ogromny wpływ na nasze zdrowie. Okazuje się, że Helicobacter pylori wpływa na przewlekły stan zapalny. Co ten stan wywołuje? Przebudowę nabłonka i powstawanie nowotworu. Objawy nowotworu żołądka Nie da się ukryć, że pierwsze objawy są bardzo łatwe do przeoczenia. Zwykle mylimy je ze standardowymi i przejściowymi problemami żołądkowymi. W tym wypadku bardzo dobrym wskaźnikiem jest czas – jeśli objawy bólowe utrzymują się powyżej 2 tygodni, to warto wykonać gastroskopię i odkryć nasz problem. Nie warto za to się bać, bo opóźniając leczenie, zmniejszamy sobie szansę na przeżycie. Pierwszymi objawami raka żołądka jest: pieczenie w żołądku, wzdęcia, nudności, bóle brzucha oraz utrata apetytu. W późniejszych miesiącach/latach pojawia się uczucie słabości, wymioty, krew w kale, a także spadek wagi i nasilające się bóle brzucha. Jakie badania pozwolą wykryć raka żołądka Jeśli lekarz podejrzewa u nas raka żołądka, powinien zlecić prześwietlenie górnego odcinka przewodu pokarmowego. Do tego badanie gastroskopijne oraz rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa i uzupełniająco ultrasonografia. Leczenie raka żołądka Sposób leczenia raka żołądka uzależniony jest od stopnia zaawansowania nowotworu. Nie da się ukryć, że jedynym sposobem leczenia, który daje największą szansę na zdrowie, jest operacja. Zazwyczaj usuwa się żołądek i węzły chłonne. Do tego, po takiej operacji bardzo często koniecznością jest chemioterapia. W przypadku, gdy ogniska nowotworowe są ograniczone do błony śluzowej, zamiast operacji można zająć się metodą endoskopową i wyciąć kawałek błony śluzowej. W stanach bardzo zaawansowanego raka, bardzo często stosuje się leczenie chirurgiczne paliatywne, które pozwala pacjentowi na godne życie bez bólu. Niestety na tym etapie już nie da się wyleczyć raka żołądka. Nie lekceważmy pojawiających się objawów, tylko udajmy się ze wszystkimi naszymi problemami do lekarza. Ten zleci badania i nawet, jeśli jesteśmy chorzy, mamy bardzo duże szanse na dojście do zdrowia. Za to im bardziej zaawansowany rak, tym gorzej dla nas. Gronkowiec może zaatakować zarówno ludzi, jak i zwierzęta. Można się nim łatwo zarazić na wiele sposobów – drogą kropelkową, przez płyny ustrojowe, a nawet przedmioty codziennego użytku. Nieraz wystarczy zwykłe przemęczenie, stres lub osłabienie, aby wniknął do naszego zaatakować różne organy, dlatego wywołuje odmienne dolegliwości i objawy. Często powoduje dolegliwości groźne dla życia, dlatego też należy zachować szczególną ostrożność – tym bardziej że gronkowiec jest odporny na wiele antybiotyków i jak dotąd nie wynaleziono skutecznej szczepionki chroniącej przed zakażeniem. Ostatnio w prasie opublikowano informację, że nizyna (konserwant żywności o symbolu E234) niszczy szczepy bakterii gronkowca złocistego oporne na działanie antybiotyków. Okazuje się jednak, że preparat ten znajduje się jeszcze w fazie badań i nie jest stosowany jako środek złocisty – czym jest?Gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus) należy do bakterii, które wywołują wiele jednostek chorobowych. Wytwarza bardzo toksyczną enterotoksynę, która jest odporna na wysoką temperaturę. Zatrucie nią jest równie niebezpieczne, jak samo zakażenie gronkowcem. Bakterię można wykryć podczas badania krwi, moczu lub próbki tkanki pobranej z zakażonego obszaru (najczęściej wymazu z gardła i nosa). Zazwyczaj odporny jest na większość antybiotyków, dlatego przed leczeniem powinien zostać wykonany są rodzaje gronkowca?Gronkowce (Staphylococcus) należą do bakterii Gram-dodatnich. Żyją powszechnie w naszym otoczeniu, obecne są w wodzie i glebie. Są kuliste, nie posiadają rzęsek, otoczek, ani zarodników. Niektóre wytwarzają charakterystyczne barwniki, skąd biorą się ich nazwy, np. złocisty, biały, żółty. Rozwijają się zarówno w warunkach tlenowych, jak i beztlenowych. Wytwarzają wiele toksyn i enzymów, które mogą wywołać różne choroby, na przykład gronkowce ropne wywołują miejscowe procesy ropne oraz zakażenia ogólne. Ma to szczególne znaczenie w zakażeniach szpitalnych, ponieważ wiele szczepów jest opornych na działanie większości antybiotyków. Do najczęściej spotykanych odmian gronkowca należą: Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis, Staphylococcus haemolyticus, Staphylococcus saprophyticus, Staphylococcus lugdunensis. W zaatakowanym organizmie skupiają się w charakterystyczne grona – stąd też wzięła się ich skóry, tkanek podskórnych i miękkich oraz zakażenia układowe wywołuje gronkowiec złocisty. Objawy i dolegliwości, w zależności od miejsca, w którym zlokalizowane jest zakażenie, mogą być różne. Gronkowiec skórny może wywoływać powstanie czyraków, ropni i liszajów, a u kobiet karmiących – zapalenie sutka. Zmiany na skórze przybierają czerwoną barwę, skóra pęka i staje się bolesna. Czasem z ranek sączy się wydzielina. Nie wszyscy wiedzą, że jęczmień występujący na powiece oka jest również wywołany zakażeniem gronkowcem złocistym. W początkowej fazie obserwuje się zaczerwienienie i swędzenie. Później jęczmień powiększa się, pojawia się bolesny obrzęk powieki i łzawienie. Zmiana powinna zniknąć po tygodniu, na skutek pęknięcia lub wysuszenia. Ważne jest, aby nie próbować usuwać jej na własną rękę, ponieważ może dojść do zapalenia zdarzają się również infekcje w obrębie błony śluzowej nosa. Gronkowiec w nosie objawia się w postaci nawracającego kataru o charakterze ropnym oraz zapalenia zatok. Bardzo niebezpieczną sytuację stwarza gronkowiec, który namnoży się w nosie przed zabiegiem stomatologicznym lub chirurgicznym. Łatwo może dojść wówczas do rozszerzenia się infekcji na całe ciało, na skutek osłabienia organizmu po zabiegu. Zakażenia układowe bywają bardzo poważne. Należą do nich infekcje dróg oddechowych, zapalenie płuc, mięśnia sercowego i wsierdzia, opon mózgowych, dróg moczowych i żył, zakażenia układu kostnego oraz ropnie narządowe. W skrajnych przypadkach może dojść do sepsy wywołanej przez gronkowiec. Objawy posocznicy to wysokie tętno (powyżej 90/min), podwyższona lub obniżona temperatura ciała (powyżej 38,3 stopni lub poniżej 36 stopni), podwyższona lub obniżona liczba białych krwinek (powyżej 12 000 ml lub poniżej 4 000 ml), częstość oddechu większa niż 20/ gronkowca złocistegoZakażenie gronkowcem złocistym powoduje również dolegliwości ze strony enterotoksyn, które wydziela ta bakteria. Obecne są one w skażonym jedzeniu i pozostają oporne na działanie wysokiej temperatury. Ani gotowanie, ani pieczenie potraw nie może ich zatem skutecznie zneutralizować. Ich obecność w potrawach nie jest wyczuwalna, nie wpływa również na smak czy zapach. Spożycie enterotoksyn wywołuje zatrucia gronkowiec jest zaraźliwy?Gronkowiec bardzo szybko się rozprzestrzenia. Można się nim zarazić przez styczność z zakażonymi przedmiotami lub kontakt z nosicielem. Łatwo przenosi się drogą pokarmową, kropelkową oraz przez płyny ustrojowe (np. kontakty płciowe). Wystarczy małe zadrapanie, aby do krwi i tkanek dostały się gronkowce. Bakterie mogą znajdować się w przeterminowanej lub źle przechowywanej żywności, są również przenoszone na brudnych rękach. Zakażenie szybko rozprzestrzenia się u osób z obniżonym lub osłabionym układem odpornościowym, czyli rekonwalescentów, osób starszych i dzieci, matek karmiących, osób chorych, przemęczonych i narażonych na działanie stresu. Na gronkowca złocistego nie wynaleziono szczepionki, a większość szczepów bakterii jest oporna na wszystkim należy dbać o dobrą kondycję fizyczną. Zdrowy, silny organizm jest odporny na rozwój choroby, nawet po zarażeniu gronkowcem. Gdy układ immunologiczny jest osłabiony, dochodzi do zaburzenia flory bakteryjnej i organizm nie jest w stanie skutecznie obronić się przed atakiem bakterii, co prowadzi do zakażenia. Ważne jest zatem wzmacnianie odporności poprzez prowadzenie higienicznego trybu życia, właściwe odżywianie oraz aktywność fizyczną, dzięki czemu układ immunologiczny może sam poradzić sobie z bakteriami. Trzeba zapewniać organizmowi również należyty odpoczynek, odpowiednią ilość snu i ograniczyć spożycie alkoholu oraz palenie papierosów. Równie ważna jest higiena. Gronkowiec złocisty zachowuje żywotność na suchych powierzchniach nawet przez 7 miesięcy. Jego obecność stwierdzono na poręczach, przyciskach „stop”, kasownikach i siedzeniach w miejskich autobusach i tramwajach, w centrach handlowych, na sklepowych wózkach oraz na dworcach kolejowych. Zdecydowanie najwięcej jest go w pociągach, ponieważ znajdują się tam toalety, w których nie zawsze ludzie korzystają z wody i mydła (osoby korzystające z ubikacji przenoszą je na siedzenia, klamki i poręcze). Dlatego tak ważne jest stosowanie się do zasad higieny: wyrzucanie zużytych chusteczek i częste mycie rąk, zwłaszcza podczas korzystania z publicznych toalet. Trzeba unikać kontaktów z osobami kaszlącymi i kichającymi. Należy być szczególnie czujnym podczas każdej wizyty u chorego w szpitalu. Wszystkie skaleczenia, nawet bardzo drobne, warto jak najszybciej zdezynfekować i leczyć gronkowca?Wyleczenie gronkowca jest trudne. Wiele szczepów wytwarza penicylazę – toksynę, dzięki której stają się odporne na penicylinę. Dlatego tak ważne jest, aby przed zastosowaniem odpowiednich antybiotyków sporządzić antybiogram. Wiele osób sięga po leki naturalne, które mogą stanowić duże wsparcie z chorobą, a także wzmacnia odporność, za pomocą odpowiednich suplementów diety. W sieci znajdziemy wiele preparatów wspomagających walkę z gronkowcem oraz zwiększających odporność organizmu. Na przykład: Peroxygel 3% żel, stosowany do odkażania ran, otarć i zadrapań skóry. Preparat zabija bakterie gronkowca złocistego, nie dopuszczając do zakażenia. Polecana jest także Triderm maść, której stosowanie, dzięki skojarzonemu działaniu trzech antybiotyków, pozwala wyleczyć zmiany zapalne na skórze. W działach Leki OTC i suplementy/Witaminy i minerały oraz Zdrowie/Zdrowa żywność znajduje się szeroki wybór preparatów podnoszących naturalną odporność to groźna bakteria, którą bardzo łatwo się zarazić i niezwykle trudno wyleczyć, ze względu na dużą odporność na większość dostępnych na rynku antybiotyków. Warto wzmacniać swoją odporność, wprowadzić zdrową dietę oraz być aktywnym fizycznie. Dzięki tym zabiegom organizm ma szansę skutecznie zwalczyć infekcję złocisty – czym grozi zakażenie gronkowcem i jak się leczy gronkowca? 2020-07-07 8:37 lek. Tomasz Nęcki Autor: złocisty to bakteria, która może wywoływać wiele chorób: zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych czy ropień. Spożycie toksyn gronkowcowych może skutkować zatruciem pokarmowym. W jaki sposób zarażamy się jednak gronkowcem i jak przebiega leczenie zakażeń gronkowcowych?Gronkowiec złocisty to bakteria, której poświęca się dużo uwagi. To jedna z groźniejszych bakterii na całej liście znanych współcześnie różnych gatunków drobnoustrojów, które mogą zarażać ludzi i doprowadzać do występowania u nich chorób bakteryjnych. Czym jest gronkowiec złocisty, czym grozi zakażenie gronkowcem złocistym i jak się leczy gronkowca?Spis treściCo to jest gronkowiec złocisty?Gronkowiec złocisty (po łacinie Staphylococcus aureus) to Gram-dodatni ziarenkowiec, który może żyć zarówno w warunkach tlenowych, jak i beztlenowych. Do odkrycia tej bakterii doszło w 1880 roku w Szwajcarii, wtedy to właśnie pewien chirurg – Alexander Ogston – stwierdził obecność tej bakterii w materiale, którym była ropna wydzielina pochodząca od jednego z gronkowiec złocisty zwraca uwagę lekarzy przede wszystkim ze względu na jej znaczne rozpowszechnienie wśród pacjentów – szacowane jest bowiem, że nawet 30% populacji może być nosicielami gronkowca miejscem, w którym u ludzi bytują gronkowce, jest jama nosowa. Zdarzają się jednak również i sytuacje, w których u człowieka będącego nosicielem tej bakterii kolonizuje ona gardło, drogi rodne czy złocisty budzi zainteresowanie również ze względu na pewne swoje charakterystyczne cechy. Bakterie z tego gatunku mogą chociażby produkować rozmaite substancje, które negatywnie wpływają na zdrowie ludzi – wśród nich może wymienić np. enterotoksyny gronkowcowe (wywołujące zatrucia pokarmowe), hialuronidazę (enzym ułatwiający gronkowcom kolonizowanie ludzkiego organizmu) czy penicylinazę (enzym rozkładający antybiotyki z grupy penicylin).Kolonie tych drobnoustrojów mają również zdolność do tworzenia tzw. biofilmu, który stanowi swego rodzaju barierę chroniącą gronkowce przed różnymi czynnikami – biofilm chroni gronkowce przed dostawaniem się do nich różnych leków, co stanowi jedno z utrudnień w przypadku leczenia chorób powodowanych przez Co robić w przypadku zatrucia pokarmowego u dziecka [PORADY]Sepsa czyli posocznica: przyczyny, objawy, leczenie sepsy u dzieciChoroby wywoływane przez gronkowca złocistegoNie tylko duży jest odsetek osób, u których stwierdzić można obecność u nich gronkowca złocistego, ale i znaczna jest liczba schorzeń, która może pojawiać się wskutek zarażenia tą bakterią. Gronkowiec złocisty może bowiem wywoływać zakażenia miejscowe, jak i infekcje uogólnione. Wśród tych pierwszych wymienić można takie jednostki, jak:Z kolei zakażenia uogólnione, których przyczyną bywa gronkowiec złocisty, dotyczyć mogą zasadniczo każdego narządu w ludzkim ciele. Wyróżnia się bowiem gronkowcowe zapalenia płuc, zapalenia wsierdzia czy zakażenia układu moczowego. Gronkowiec złocisty może również doprowadzić do zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych czy ropnia mózgu, ale i do zapalenia żył czy zapalenia kości. Istnieje również możliwość rozsiewu tych bakterii we krwi, co skutkuje wystąpieniem posocznicy (sepsy) złocisty może prowadzić do różnorodnych dolegliwości u pacjentów również w związku z tym, że produkuje on (wspominane wyżej) rozmaite toksyny. Po ich spożyciu u chorych dochodzić może np. do gronkowcowych zatruć pokarmowych, ale i do zespołu wstrząsu można zarazić się gronkowcem złocistym?Przede wszystkim – bardzo łatwo, co związane jest chociażby z częstością nosicielstwa tej bakterii u ludzi. Zarazić się gronkowcem można drogą kropelkową, ale i przez kontakt bezpośredni z zanieczyszczonymi tą bakterią przedmiotami czy na drodze stosunku zaś chodzi o gronkowcowe zatrucia pokarmowe, to do nich dochodzi w następstwie spożycia pokarmów, w których znajdują się wyprodukowane przez bakterie enterotoksyny jest najbardziej narażony na zakażenie gronkowcem złocistym?Zarazić się gronkowcem może tak naprawdę każdy, wymienia się jednak pewne grupy pacjentów, w których ryzyko wystąpienia takiego problemu jest największe. Jednym z najbardziej predysponujących do infekcji gronkowcowych czynników jest osłabienie odporności – to właśnie dlatego choroby wywoływane przez gronkowce obserwowane są przede wszystkim u dzieci, osób starszych, pacjentów stosujących leki immunosupresyjne oraz u pacjentów zakażonymi wirusem innych problemów, które zwiększają ryzyko zarażenia gronkowcem, wymienia się:przerwaną ciągłość tkanek (związaną np. z doświadczeniem jakiegoś urazu, ale i z przebyciem jakiegoś zabiegu chirurgicznego),posiadanie ciał obcych w obrębie organizmu (np. protez),obarczenie chorobami przewlekłymi (np. cukrzycą czy marskością wątroby).Rozpoznawanie zakażeń gronkowcowychW rozpoznawaniu infekcji gronkowcem złocistym znaczenie mają występujące u pacjenta objawy, ale i wykonanie odpowiednich badań mikrobiologicznych. Pobierane od pacjenta treści – np. treść pochodząca z ropnia – poddawane są badaniu mikroskopowemu, w którym możliwe jest stwierdzenie obecności w niej gronkowca diagnostyka gronkowca złocistego nie kończy się na samym stwierdzeniu, że u pacjenta doszło do zarażenia tą bakterią. Zwykle wykonywane jest również jeszcze jedno badanie, którym jest antybiogram. Badanie umożliwia określenie lekowrażliwości szczepów gronkowca, którymi zarażony jest dany pacjent – w przypadku infekcji gronkowcowych jest to istotne szczególnie z tego powodu, iż wiele szczepów tych bakterii wykazuje się znaczną opornością na dostępne Gronkowiec złocisty u dziecka: przyczyny, objawy i leczenieGronkowiec w pochwie a poród naturalnyNa czym polega leczenie chorób wywołanych gronkowcem?Tak jak lekarze stale podkreślają, że antybiotyki należy brać tylko przy zaistnieniu ku temu wyraźnych wskazań, tak przy infekcjach gronkowcowych medycy nie mają wątpliwości – pacjentom zmagającym się z zarażeniem gronkowcem zdecydowanie wdrażana jest antybiotykoterapia. Z tym, że choremu potrzebny jest antybiotyk, najprawdopodobniej nikt dyskutować nie będzie. Problematycznym aspektem jest jednak to, jaki konkretnie lek powinien zażywać są niestety gatunkiem bakterii, którego szczepy coraz częściej są oporne na najbardziej powszechnie dostępne antybiotyki. Wspominano już wyżej, że produkować mogą one penicylinazę – zastosowanie samych penicylin nie byłoby więc skuteczne (enzym doprowadziłby do rozkładu tychże leków), w związku z czym, jeżeli pacjentowi zalecane są penicyliny, to w połączeniu z substancjami blokującymi aktywność bakteryjnych enzymów (czyli z inhibitorami penicylinazy).Wspominając o leczeniu gronkowca złocistego, warto jest wyjaśnić pewne terminy, które pacjenci mogą zobaczyć na wynikach swoich badań bakteriologicznych, a które mogą być dla nich niezrozumiałe. Przykładowo na wyniku antybiogramu może widnieć skrót MSSA czy te określają wrażliwość gronkowców na antybiotyki z grupy beta-laktamów (do nich należą właśnie penicyliny) i MSSA oznacza, że gronkowce występujące u chorego są wrażliwe na te leki, z kolei MRSA oznacza, że patogeny są oporne na beta-laktamy i konieczne jest zastosowanie zdecydowanie innych od powszechnie stosowanych skróty, które pojawiać się mogą na wynikach badań u chorych z infekcją gronkowcową, to VRSA (gronkowce oporne na wankomycynę), PSSA (gronkowce wrażliwe na penicylinę) czy VISA (gronkowce o zmniejszonej wrażliwości na wankomycynę).Wszystkie powyżej opisane aspekty mogą wydawać się dość skomplikowane, tak naprawdę określenie lekowrażliwości czy lekooporności szczepów gronkowców, które wywoływały chorobę u pacjenta, jest istotne z tego względu, że pozwala to dobrać najodpowiedniejszy i jednocześnie najskuteczniejszy dla danego chorego Jęczmień na oku dziecka: zakażenie gronkowcem. Jak wygląda jęczmień na powiece i jak go wyleczyćJak długo żyją zarazki? Dezynfekcja mieszkania po chorobie dzieckaGronkowiec złocisty może powodować u ludzi wiele chorób. Jakich? Fotografia: ShutterstockGronkowiec może wywoływać u ludzi wiele różnych schorzeń. Szczególnie niebezpieczny jest gronkowiec ta jest odporna na wysoką temperaturę i znaczną część antybiotyków. Jakie choroby wywołuje gronkowiec u człowieka? Koniecznie także: Dna moczanowa – dieta to ważny element leczenia. Z jakich produktów należy zrezygnować?Gronkowiec złocistyGronkowiec złocisty to powszechnie występująca bakteria. Szacuje się, że średnio co trzecia osoba w jakimś momencie życia jest jej nosicielem oraz przenosi ją w nosie lub na powierzchni skóry. Gronkowiec złocisty zazwyczaj staje się niebezpieczny w momencie, kiedy dostanie się do wnętrza organizmu np. poprzez bakteria ta wniknie do organizmu człowieka, konkretnie do krwi, jest wraz z nią rozprowadzana po całym organizmie i może prowadzić do zaburzenia w funkcjonowaniu wielu gronkowcem złocistymDo zachorowań spowodowanych gronkowcem złocistym dochodzi zazwyczaj w okresach osłabionej odporności. Dzieje się tak po niedawno przebytej chorobie, na skutek nadmiernego narażenia na stres czy w okresie ta wytwarza enterotoksynę, której nie jest w stanie zniszczyć nawet wysoka temperatura. Gronkowiec złocisty rozprzestrzenia się bardzo szybko, a zarazić się nim można poprzez styczność z zakażonymi przedmiotami, drogą kropelkową lub poprzez bezpośredni kontakt z złocisty może wywołać choroby skóry, infekcje dróg oddechowych oraz zapalenie opon mózgowych, mięśnia sercowego, płuc czy żył. Ponadto zarażenie gronkowcem może prowadzić do zakażenia układu kostnego i ropni także: Jej przyczyną może być nawet niewyleczona grypa! Sprawdź, jak objawia się zapaść krążeniowaGronkowiec złocisty – objawy zakażeniaGronkowiec złocisty wywołać może choroby górnych dróg oddechowych, szczególnie gardła i nosa. Zazwyczaj jest to gronkowiec zaatakuje gardło, daje takie objawy jak:osłabieniegorączkauczucie rozbiciapodrażnienieropny nalotkatarKiedy gronkowiec złocisty pojawia się w płucach, objawia się to ich zapaleniem, a objawy są podobne do tych towarzyszących zapaleniu płuc. Podobnie sytuacja przedstawia się, kiedy gronkowiec złocisty zaatakuje zatoki. Daje to symptomy w postaci zapalenia zatok (katar, gorączka, osłabienie).Jeśli dana osoba jest nosicielem gronkowca, bakterie bytują na jej skórze i w razie skaleczenia dostają się do wnętrza organizmu. W efekcie tego mogą wystąpić zmiany skórne takie jak:wypryski ropneropnie bolesne guzkiczyrakizapalenie mieszków włosowychKiedy gronkowiec złocisty pojawia się u dzieci, daje objawy skórne w postaci liszaja zakaźnego. Jest to zaraźliwa choroba skóry wymagająca górnych dróg oddechowych czy zmiany skórne to nie jedyne objawy gronkowca. Zakażenie nim może skutkować także innymi, niebezpiecznymi chorobami. Gronkowiec złocisty prowadzić może do zatrucia pokarmowego, któremu towarzyszyć będą:mdłościbiegunkapodwyższona temperaturaból brzuchaPowyższych objawów i chorób nie należy lekceważyć. Nieleczone mogą prowadzić do bardzo groźnych powikłań, w tym do sepsy, zapalenia opon mózgowych, zapalenia wsierdzia i złocisty – leczenieW celu zdiagnozowania gronkowca złocistego u pacjenta, należy wykonać badanie tkanki skażonego obszaru, krwi lub moczu. Będzie to skuteczna metoda wykrycia bakterii w organizmie. Jeśli zostanie ona faktycznie zdiagnozowana u chorego, konieczne jest wdrożenie potrzebnego złocistego leczy się antybiotykami. Proces leczenia nie jest jednak prosty, ponieważ bakteria ta jest odporna na nie jest to, aby dbać o swoje zdrowie i przestrzeganie zasad higieny oraz nie dopuścić do zarażenia. Wzmacnianie odporności organizmu, zdrowe odżywianie oraz odpowiednia ilość snu są bardzo istotne i pomagają uniknąć wielu także: Choroba Cushinga – czym się charakteryzuje i jak się ją leczy?Gronkowiec złocisty – czym jest i jak sobie z nim radzić?Gronkowce są patogenami bakteryjnymi, kolonizującymi błony śluzowe i skórę, ale i wywołującymi u ludzi wiele różnych schorzeń. Szacuje się, że nosicielami gronkowca może być nawet 25–30% całej populacji ludzkiej. Jak wykryć gronkowca i czy jest on groźny dla człowieka?Leczenie gronkowca złocistego – najważniejsze badaniaGronkowce są wyjątkowo odporne na działanie temperatury i na antybiotyki. Obecnie znane są 32 gatunki gronkowców, z których 16 powoduje zakażenia u ludzi. Do najczęściej spotykanych należą Staphylococcus epidermidis, Staphylococcus saprophyticus, Staphylococcus lugdunensis, Staphylococcus haemolyticus oraz Staphylococcus aureus, czyli gronkowiec wykryć gronkowca złocistego? Rozpoznania zakażenia gronkowcem dokonuje lekarz na podstawie określonych objawów klinicznych oraz wyników badań mikrobiologicznych, w których wykazano obecność gronkowców w pozyskanym od chorego materiale. Dodatkowo, jeśli chory podejrzewa zatrucie pokarmowe, podejrzany posiłek lub składnik pożywienia można przesłać do pracowni mikrobiologicznej, dla wykrycia toksyny lub szczepu gronkowca, które ją badaniem laboratoryjnym jest posiew materiału pobranego od chorego. Materiał może stanowić krew, plwocina, ropna wydzielina z rany, płyn stawowy, a w przypadku zapalenia piersi – mleko matki. Niekiedy pobiera się kilka próbek z różnych miejsc. Posiew z nosa pozwala na wykrycie nosicielstwa gronkowca. Następnie próbki umieszcza się na pożywce i inkubuje dla oceny wzrostu gronkowca. Jeżeli wynik jest pozytywny, wykonuje się badanie wrażliwości wyizolowanego gronkowca na antybiotyki, tzw. antybiogram. Hodowla materiału trwa zazwyczaj około 24–48 godzin, dostępne są też szybkie testy, które dają wynik już po kilku godzinach. Diagnostyka i leczenie gronkowca złocistego mogą być trudne, gdyż u nosicieli może występować kilka gatunków gronkowca złocisty na skórze, w nosie i gardle – objawyLekarz diagnozuje i wdraża leczenie gronkowca złocistego na podstawie określonych objawów. Zakażenie wywołane przez Staphylococcus aureus może mieć charakter infekcji miejscowej lub uogólnionej. Część chorób wywołują toksyny gronkowcowe. Zakażenia miejscowe występują przede wszystkim wtedy, gdy gronkowiec złocisty wywołuje infekcje skóry i tkanki podskórnej, mogące charakteryzować się obecnością wydzieliny ropnej. Do infekcji tego typu należą czyraki, liszajec, zapalenie mieszków włosowych, ropnie, zapalenie gruczołów potowych i zapalenie gruczołu mlekowego. Rzadziej obserwuje się zapalenia tkanki podskórnej lub zapalenie powięzi. Szczególnie niebezpieczne i zagrażające życiu może być martwicze zapalenie powięzi, które w większości wypadków wymaga pilnej interwencji złocisty wywołuje również bakteryjne zapalenie spojówek, nawracające infekcje dróg oddechowych, zapalenie zatok, ucha środkowego, może powodować ropnie okołomigdałkowe, które wymagać mogą zabiegu można zarazić się gronkowcem? Wystarczy drobne zranienie skóry lub zjedzenie zakażonego pokarmu. Oprócz zakażeń miejscowych Staphylococcus aureus wywołuje zakażenia inwazyjne, do których należą niezwykle niebezpieczna posocznica oraz zapalenie wsierdzia. Zakażenia, najczęściej w następstwie urazu lub zabiegu chirurgicznego, mogą obejmować płuca, narząd ruchu, nerki lub ośrodkowy układ nerwowy. Gronkowiec złocisty jest jednym z kluczowych czynników etiologicznych ostrego pierwotnego zapalenia kości i które wywołują enterotoksyny gronkowca złocistego, są gronkowcowy wstrząs toksyczny, który charakteryzuje się wysoką gorączką, rozlanymi zmianami skórnymi, bólami mięśni, wymiotami i biegunką oraz zatrucia pokarmowe. Jeżeli pacjent ma nawracające bóle głowy w okolicy zatok, częste infekcje migdałków i gardła, na jego skórze pojawiają się trudno gojące się rany lub inne, niepokojące zmiany, powinien rozważyć diagnostykę w kierunku zakażenia Staphylococcus aureus, by w przypadku wyniku dodatniego jak najpilniej wdrożyć odpowiednie gronkowiec jest wyleczalny? Przyczyny i leczenieJak można zarazić się gronkowcem złocistym? Przyczyną zakażenia mogą być nie tylko uszkodzenia skóry czy zjedzenie zakażonego pokarmu, styczność z zakażoną osobą – gronkowiec przenosić się może drogą kropelkową. Bakterię mogą być przenoszone przez naczynia, sztućce, ręczniki itd. Do zakażenia może dojść w warunkach szpitalnych, w oddziałach chirurgicznych, intensywnej terapii i innych. Źródłem zakażenia mogą być wenflony, cewniki i sprzęt medyczny, którego zastosowanie wymagało przerwania ciągłości gronkowca złocistego bywa trudne i polega na stosowaniu odpowiedniego antybiotyku. To czy gronkowiec jest wyleczalny w krótkim czasie, zależy także od tego, czy dany szczep jest metycylinooporny. Jeśli podejrzewasz u siebie zakażenie gronkowcem, wykonaj niezbędne badania lub skonsultuj objawy ze specjalistą na stronie Diagnostyki. Im szybciej wykryjesz przyczynę choroby, tym większa szansa na jej skuteczne objawy i leczenie zakażenia gronkowcem złocistym. Jakie choroby wywołuje gronkowiec i co to jest MRSA?Gronkowce, których nazwa odnosi się do charakterystycznych gron, to powszechnie występujące w naszym środowisku bakterie. Choć statystycznie co trzecia osoba na świecie ma je na powierzchni własnej skóry, w gardle lub w nosie, to większość z nas zupełnie nie zdaje sobie sprawy z ich obecności. Najgroźniejsze z nich są gronkowce złociste. Najłatwiej jest się nimi zarazić podczas pobytu w szpitalu, ale natknąć na nie można się niemal wszędzie. Żyją w powietrzu, glebie, wodzie, pożywieniu i na wielu otaczających nas przedmiotach. Sprawdź, jakie są objawy zakażenia gronkowcem i dowiedz się, jak ograniczyć ryzyko chorób, które może to idealne schronienie dla gronkowców – mimo że większość placówek stara się, by na oddziałach panowały sterylne warunki. Obecność pacjentów z obniżoną odpornością, osób, którym podawane są dożylnie leki lub chorych z otwartymi ranami sprzyja temu, by bakterie te szybko się rozprzestrzeniały i bez przeszkód atakowały kolejne ofiary. Niestety bardzo łatwo możemy się nimi zarazić także w innych miejscach, zwłaszcza, jeśli często korzystamy z miejskich basenów lub siłowni (bakterie mogą pozostawać np. na niezdezynfekowanym sprzęcie treningowym).Jak się można zarazić gronkowcem?Bakterie Staphylococcus, czyli popularne gronkowce, najłatwiej przedostają się do naszego organizmu:drogą kropelkową,poprzez skaleczenie (wnikając do krwiobiegu przez otwarte rany),zjedzenie zakażonego pokarmu,kontakty jest najbardziej podatny na zarażenie gronkowcem?Najprościej zostać zainfekowanym poprzez bezpośredni kontakt z osobą zarażoną gronkowcem lub przedmiotami, z którymi miała styczność (np. klamką czy przyborami toaletowymi), a także podczas stosunków płciowych. Do grup najwyższego ryzyka zalicza się przede wszystkim:osoby z obniżoną odpornością (ze względu na wiek lub chroniczne choroby, nowotwory, po zabiegach szpitalnych, po stosowaniu kroplówki lub cewnikowaniu itp.);pacjentów z otwartymi ranami i skaleczeniami;chorych na łuszczycę lub cierpiących na poważne problemy skórne;osoby odwiedzające szpitale oraz personel medyczny narażony na kontakt z osobami zarażonymi gronkowcem;osoby korzystające z publicznych kąpielisk/pływalni miejskich (bakterie mogą bytować w wodzie).Pod mikroskopem gronkowce przypominają drobne grona. Stąd ich nazwa. Yasser, BY nosicielami gronkowców jest jedna trzecia ludzkości, to bakterie te przez długi czas (a nawet przez wiele lat) mogą nie wywoływać żadnych objawów, przez co trudno je wykryć. Jeśli nasza odporność jest osłabiona, to z powodu zakażenia gronkowcem stajemy się bardziej wrażliwi na wiatr i przeciągi, możemy częściej cierpieć na bóle głowy i odczuwać zmęczenie mimo braku wysiłku. Wiele zależy od tego, jakie miejsca na ciele lub jakie organy zostaną zainfekowane przez gronkowce. W zależności od zakażonego narządu pierwsze objawy infekcji mogą wystąpić nawet w ciągu 2 godzin od kontaktu z gronkowcami, zwłaszcza w przypadku dzieci lub osób, których system immunologiczny nie działa spożyciu produktu spożywczego zakażonego gronkowcem, w którym znajdowały się wytwarzane przez te bakterie enterotoksyny (zwykle w mięsie, nabiale, nieprawidłowo przechowywanych mrożonkach, lodach, deserach itp.) może dochodzić do zatruć pokarmowych, którym towarzyszy wysoka gorączka, nudności i wymioty oraz wahania ciśnienia się wodą zawierającą gronkowce może prowadzić do:nieżytu jelit,biegunek,wymiotów,zakażenia błon śluzowych,pojawienia się zaczerwienionych miejsc na skórze, czyraków, ropni na skórze wywołany przez gronkowca złocistego (MRSA). Gregory Moran, For Disease Control and Prevention/Public DomainJakie narządy atakuje gronkowiec? Jakie choroby może wywoływać?Objawy zakażenia gronkowcem są zależne od tego, do jakiego narządu uda się przeniknąć bakteriom. Jeśli zaatakują:Skórę – gronkowiec skórny (Staphylococcus epidermidis) powoduje wtedy infekcje skórne, czyraki, ropnie, zanokcice (zastrzały paznokci), liszajce, zapalenie tkanki łącznej (cellulitis), zapalenie mieszków włosowych, trądzik narządów płciowych (gronkowiec w pochwie u kobiet wywołuje stany zapalne).Jamę nosowo-gardłową (gronkowce w nosie i w gardle powodują infekcje i ból gardła).Pachy – często u osób, które nadmiernie się pocą (gronkowiec może doprowadzić wtedy do wytworzenia się bolesnego guzka pod pachą, z którego może się sączyć ropa oraz zapalenia gruczołu potowego).Sutki – szczególnie u matek karmiących (gronkowiec może powodować zapalenie gruczołu piersiowego).Oczy – gronkowiec w oku może doprowadzić do zakażenia bakteryjnego, które wywołuje zaczerwienienia, spuchnięcie powiek, nadwrażliwość narządu wzroku na światło oraz grudkowate zmiany w postaci jęczmienia na oku albo – gronkowiec w uchu powoduje silne swędzenie, czasem poważniejsze stany zapalne prowadzące do infekcji bakteryjnych ucha – gronkowiec w zatokach może sprzyjać przewlekłym stanom gronkowce przedostaną się do układu krwionośnego, mogą zaatakować dowolny narząd, powodując poważne infekcje, takie jak:posocznica/sepsa,ropnica,zapalenie wsierdzia,zapalenie płuc,zapalenie szpiku przypadku kobiet w ciąży, które zostaną zainfekowane gronkowcem, istnieje ryzyko zarażenia ich dziecka (jeśli gronkowiec bytuje w drogach rodnych do zakażenia może dojść w trakcie porodu). Podobna sytuacja może mieć miejsce, jeśli bakterie te występują na gruczołach sutkowych. Najczęściej takie przypadki nie są jednak uważane za u noworodków zwykle ma związek z zakażeniami szpitalnymi, do których doszło podczas pobytu ich matek na oddziale położniczym. U niemowląt zaś bakterie te zwykle atakują maluchy cierpiące na atopowe zapalenie skóry lub pojawiają się na skutek powikłań infekcji gronkowca złocistego przybierają specyficzny, złocistożółty kolor. NIAID Staphylococcus epidermidis Bacteria, BY złocisty MRSA – przyczyna wielu zakażeń szpitalnychGronkowce mogą być także niebezpieczne nie tylko dla ludzi, ale także dla zwierząt ( dla psów). Dla człowieka najgroźniejszy jest gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus), którego szczepy przybierają specyficzny, złocistożółty kolor. Bakteria ta bytuje najczęściej w naszym nosie, gardle, na skórze (także przy włosach na głowie), w okolicach szczęki oraz odbytu. Dlaczego tak trudno z nią walczyć?Problem w tym, że bakteria ta jest odporna na działanie antybiotyków i szybko znajduje skuteczny sposób na to, by nowe leki były w starciu z nią zupełnie bezsilne. Na dodatek jest w stanie przetrwać zarówno w warunkach tlenowych, jak i osobom zarażonym gronkowcem złocistym podaje się metycylinę, wankocymycynę lub linezoid (podawany w formie zastrzyków lub dożylnie). Niektórym pacjentom poleca się smarowanie zmienionej chorobowo skóry specjalnym kremem lub stosowanie płynów o właściwościach antyseptycznych. Zdarza się, że zakażenie gronkowcem wymaga nawet kilkutygodniowej mamy zaś do czynienia z MRSA (methicyllin-resistant Staphylococcus aureus), czyli gronkowcem złocistym odpornym na metycylinę, leczenie może być jeszcze większym wyzwaniem. Chorym, którzy zwykle zostali zarażeni podczas pobytu w szpitalu (jedna trzecia wszystkich zakażeń szpitalnych w Polsce dotyczy MRSA), podaje się wtedy dwa razy dziennie wankomycynę i teikoplaninę. Największe zagrożenie zakażeniem gronkowcowym obserwuje się na oddziałach neonatologicznych, oparzeniowych, w salach zabiegowych i na intensywnej szczepów gronkowca złocistego występuje też MSSA (methicillin-sensitive Staphylococcus aureus), który wykazuje wrażliwość na metycylinę i wytwarza penicylinazę, dzięki czemu może być odporny na penicyliny co trzeci człowiek na świecie jest nosicielem gronkowca, to jednak większość ludzi zupełnie nie zdaje sobie z tego sprawy. Bakteria ta przez lata mogą nie wywoływać żadnych objawów. NIH Image Gallery, BY sprawdzić, czy mamy gronkowca?Do metod diagnostycznych, za pomocą których można ustalić obecność gronkowca, zalicza się:badania krwi i moczu,wymazy pobierane z powierzchni skóry lub nosa,badanie próbek tkanek z zakażonego obszaru na obecność bakterii gronkowca,testy diagnostyczne do szybkiego wykrywania gronkowca złocistego MRSA (dostępne na rynku),ewentualne dalsze badania pod kątem antybiotykoodporności konkretnych wyjaśnić, że do rodziny gronkowców należą też tzw. gronkowce koagulazoujemne (czyli takie, które nie wytwarzają unikalny wśród bakterii enzym – koagulazę). Niektóre z nich wchodzą w skład prawidłowej flory bakteryjnej człowieka, pozostałe mogą być chorobotwórcze. Gronkowce koagulazododatnie (np. gronkowiec złocisty Staphylococcus aureus) uważane są za dużo bardziej patogenne niż gronkowce koagulazoujemne (np. gronkowiec naskórkowy _Staphylococcus epidermidi_s, dawniej nazywany gronkowcem białym), które najczęściej atakują pacjentów z obniżoną odpornością (zwykle podczas pobytu w szpitalu) i prowadzą do infekcji skóry, gardła czy spojówek, stopniowo rozprzestrzeniając się na inne uzyskamy pewność, z jakimi gronkowcami mamy do czynienia, musimy pobrać wymazy z nosa czy gardła. Wyniki większości badań można uzyskać po ok. 3-5 dniach. Niektóre szpitale badają wszystkich pacjentów przyjmowanych na oddziały pod kątem obecności gronkowców. Nosiciele bakterii mogą być bez przeszkód hospitalizowani (można im zalecić kurację ograniczającą lub eliminującą obecność gronkowców).Na co warto zwrócić uwagę, by zminimalizować szanse na infekcje wywoływane przez gronkowce?Pamiętaj, że przestrzeganie higieny osobistej, częste mycie rąk (zwłaszcza przed przygotowywaniem posiłków czy po skorzystaniu z toalety) jest jednym z najlepszych sposobów na ograniczenie ryzyka zarażenia się szpitale stosuj się do zaleceń higienicznych – zdezynfekuj dłonie za pomocą płynów antyseptycznych, zmieniaj obuwie Bądź świadomy tego, że personel zobowiązany jest do przestrzegania restrykcyjnych przepisów higienicznych i dbania o to, by zwracać szczególną uwagę na ograniczenie możliwości infekcji zarówno pacjentów, jak i osób odwiedzających ich w ostrożność podczas korzystania z usług kosmetycznych w salonach manicure i pedicure. Zwracaj uwagę na to, czy używane tam przyrządy są właściwie się unikać kontaktu z otwartymi ranami innych osób. Opatruj natychmiast nawet najmniejsze uszkodzenie własnej pościel minimum raz na dwa tygodnie. Oprócz naszego naskórka, roztocza kurzu domowego i drobin potu, łóżka, w których sypiamy to siedliska gronkowca złocistego. Często pierz też piżamę lub odzież, w której kładziesz się używaj przedmiotów osobistych innych osób (ręczników, maszynek do golenia czy szczoteczek do zębów).Jeśli uprawiasz sport, staraj się zawsze brać prysznic po treningu. W przypadku kontaktu z gronkowcem ważne jest, by jak najszybciej zmyć go z powierzchni zabawie z psem koniecznie się umyj. Twój pupil może być nosicielem gronkowca (zgłoś się do weterynarza, jeśli zaobserwujesz u swojego czworonoga suche, czerwone plamy na skórze).Nie zapominaj o tym, by pić wodę (min. 2 l dziennie). To najprostszy sposób na to, by pozbyć się z organizmu chorobotwórczych bakterii!Jeśli standardowe leczenie gronkowca nie przynosi pożądanych rezultatów, warto skorzystać z pomocy natury – zwłaszcza, że bakterie te są coraz bardziej odporne na działanie antybiotyków. Za jeden z najskuteczniejszych niekonwencjonalnych sposobów radzenia sobie z gronkowcem złocistym uznaje się:płukanie gardła roztworem z soli – popularna metoda, która polega na stosowaniu słonych płukanek (pół łyżeczki soli na pół szklanki wody lub naturalnego soku z jarzębiny). Podobny efekt może dać także płukanie nosa sprayem z wodą morską, octem jabłkowym lub nalewką z z mokrej brzozy – wdychanie dymu z kilku brzozowych polan zmoczonych wcześniej w wodzie lub zwykłej deszczówce. Podczas przenikania do naszych dróg oddechowych opary mogą działać drażniąco. Często towarzyszy im specyficzne „szczypanie w gardle” oraz łzawienie oczu. Według Medycyny Wschodu już następnego dnia po zabiegu powinniśmy zacząć odczuwać wyraźna ulgę. W razie potrzeby można powtórzyć wdychanie dymu z z cebuli (ugotowanej w wodzie lub upieczonej i rozgniecionej na miazgę) – owinięte w gazę łuski przykładamy w miejscu powstania zmian skórnych wywołanych przez gronkowca i pozostawiamy na około 4 do 8 godzin, zmieniając je do 3 razy dziennie. Podobne działanie mają też inhalacje ze startej na papkę cebuli (wdychanej kilka razy dziennie).czosnek – ze względu na obecność działającej antyseptycznie allistatyny, dzięki której można zlikwidować gronkowce (stosując okłady, nalewki lub kompresy).suszone goździki – mają właściwości antyseptyczne, wystarczy ssać je kilka razy dziennie, by ograniczyć ból gardła wywołany przez zakażenie eukaliptusowy/olejek lawendowy/olejek z dziurawca zwyczajnego (zewnętrznie na skórę w formie okładów)siemię lniane lub kozieradka (wystarczy przykładać zmielone ziarna lub liście do miejsca, w którym doszło do infekcji)roztwór srebra koloidalnego – może działać biobójczo na 10 najbrudniejszych miejsc wokół CiebieUwaga na bakterie: 10 najbrudniejszych miejsc wokół nasCIEKAWOSTKA!Gronkowcom szkodzi gorąca herbata i kawa? Naukowcy wpadli na ciekawy tropPo przebadaniu ponad 5,5 tys. Amerykanów naukowcom z Uniwersytetu Południowej Karoliny udało się udowodnić, że istnieje związek pomiędzy regularnym piciem gorącej kawy lub herbaty a obniżeniem ryzyka zakażenia gronkowcem złocistym odpornym na metycylinę (MRSA). Okazuje się, że osoby, które często sięgają po te napoje (koniecznie ciepłe) mają o połowę mniejsze szanse na to, że staną się nosicielami gronkowca. Najprawdopodobniej wynika to z tego, że nawyk ten może mieć działanie antybakteryjne i przeciwdziała z USA udało się udowodnić związek pomiędzy regularnym piciem tych napojów a obniżeniem zakażenia gronkowcem odpornym na metycylinę MRSA. Refat Mamutov, 123RFŹródła:„Gatunki Koagulazododatnie rodzaju Staphylococcus – taksonomia, chorobotwórczość”, Zakład Mikrobiologii Farmaceytycznej i Diagnostyki Mikrobiologicznej Uniwersytetu Medycznego w ŁodziUS National Library of Medicine National Institutes of Health NCBIThe evolutionary history of methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA), PNAS Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America Co to jest rak gardła? Rak gardła powstaje na skutek niekontrolowanego przez organizm wzrostu nieprawidłowych komórek w obrębie jednej z trzech części anatomicznych gardła: nosogardła, gardła środkowego lub gardła dolnego. Jakie czynniki sprzyjają zachorowaniu na raka gardła? Do głównych czynników ryzyka zachorowania na raka gardła należą: picie alkoholu i palenie papierosów (zwłaszcza stosowanie obu tych używek jednocześnie), żucie tytoniu lub ziaren betelu, zakażenie ludzkim wirusem brodawczaka (human papilloma virus - HPV). Ponadto większą liczbę zachorowań stwierdza się w grupie osób po 65. roku życia, mężczyzn, osób rasy czarnej oraz narażonych na kontakt z niklem, azbestem i oparami kwasu siarkowego. Jakie są objawy nowotworów gardła? Objawami nowotworu gardła mogą być: zmiana brzmienia głosu, uczucie zatkania nosa, uporczywe krwawienia z nosa, trudności w oddychaniu przez nos, zatykanie się jednego ucha, zwłaszcza przy połykaniu, chrypka, trudności w połykaniu, uczucie przeszkody w obrębie gardła, uporczywy ból gardła, ból ucha, wyczuwalne zgrubienie w obrębie szyi, kaszel, problemy z oddychaniem, niewyjaśniona utrata masy ciała. Jak się rozpoznaje raka gardła? Pierwszym elementem badania w przypadku podejrzenia raka gardła jest zebranie dokładnego wywiadu. Lekarz zapyta o przebieg dolegliwości, choroby towarzyszące, przyjmowane leki oraz palenie papierosów, spożycie alkoholu i inne używki (np. popularne w niektórych rejonach Azji żucie betelu). Następnym krokiem jest ogólne badanie lekarskie, a następnie badanie laryngologiczne, obejmujące jamę ustną, nosową, krtań i wszystkie piętra gardła. Badanie to, będące elementem pełnej oceny larynogologicznej, wykonuje się za pomocą specjalnych lusterek oraz innych narzędzi wspomagających. Jeśli podczas badania uda się znaleźć miejsce, które może być ogniskiem choroby, lekarz pobiera wycinek błony śluzowej z tego miejsca. Uzyskany w ten sposób fragment tkanki zostanie zbadany pod mikroskopem. Badanie mikroskopowe pozwoli stwierdzić, czy zauważona zmiana jest nowotworem, czy nie, oraz czy jest to nowotwór złośliwy. Lekarz patolog oceniający tkankę pod mikroskopem może także określić, jakiego typu jest to nowotwór. Uzyskanie odpowiedniego materiału do badania mikroskopowego czasem wymaga innych działań, a decyzja o wyborze konkretnej metody zależy od rozmiarów i umiejscowienia podejrzanego ogniska. Niekiedy trzeba przeprowadzić biopsję chirurgiczną, czyli wyciąć fragment lub całą tkankę podejrzaną o rozrost nowotworowy, lub wykonać biopsję aspiracyjną cienkoigłową (pobrać komórki z ogniska choroby za pomocą odpowiedniej igły i strzykawki) czy też biopsję laryngoskopową (za pomocą elastycznego endoskopu wprowadzanego zazwyczaj przez nos do gardła). W przypadku stwierdzenia podejrzanych, powiększonych węzłów chłonnych okolic szyi i nad obojczykami, lekarz zazwyczaj zleca wykonanie biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej (BAC) tych węzłów. Kolejnym ważnym elementem diagnostyki i oceny zaawansowania raka gardła są badania obrazowe. Można w tym celu wykonać badanie techniką: tomografii komputerowej, pozytonowej tomografii emisyjnej (PET), rezonansu magnetycznego lub RTG. Wspomniane wcześniej badanie endoskopowe (laryngoskopia), oprócz możliwości uzyskania materiału do badania mikroskopowego, pozwala także na ocenę zaawansowania choroby za pomocą bezpośredniego oglądania zmian nowotworowych w gardle. Jak się leczy raka gardła? Do głównych technik stosowanych w leczeniu raka gardła należą leczenie chirurgiczne, radioterapia i chemioterapia. W zależności od rodzaju, umiejscowienia oraz zaawansowania nowotworu, odpowiednie leczenie może objemować jedną z nich lub kombinację kilku metod. Chirurgia Rola leczenia operacyjnego jest w głównej mierze uzależniona od umiejscowienia zmian nowotworowych. W zależności od lokalizacji oraz rozmiarów guza, stosuje się różne zabiegi operacyjne. Często leczenie chirurgiczne łączy się z napromienianiem wykonywanym przed lub po operacji. W przypadku małych, ograniczonych zmian, możliwe jest zastosowanie chirurgii minimalnie inwazyjnej, czyli endoskopowej lub laserowej. Dzięki takim zabiegom udaje się w dużej mierze zachować funkcje fizjologiczne gardła oraz uniknąć wytworzenia rozległej, okaleczającej blizny. Niestety, w razie zmian bardziej zaawansowanych zwiększa się także rozległość zabiegu chirurgicznego. Czasem konieczne jest wycięcie części gardła wraz z częścią krtani oraz strunami głosowymi, co może powodować częściową lub zupełną utratę zdolności mówienia, przy zachowaniu zdolności połykania. W niektórych przypadkach elementem i następstwem leczenia operacyjnego jest wytworzenie tracheostomii, czyli sztucznego otworu na szyi, prowadzącego bezpośrednio do tchawicy, aby umożliwić pacjentowi oddychanie po zabiegu. Zazwyczaj tracheostomia z powodu raka gardła jest wytwarzana na stałe. U chorych, u których doszło do powstania przerzutów raka gardła w węzłach chłonnych szyi, może być koniecze usunięcie wszystkich węzłów chłonnych szyi. Radioterapia Leczenie napromienianiem, czyli radioterapia, polega na zastosowaniu promieniowania o dużej energii, w celu zniszczenia komórek nowotworowych. Ponieważ sąsiadujące z nowotworem zdrowe komórki ulegają zniszczeniu podczas napromieniania w równym stopniu jak komórki nowotworowe, stosuje się szereg metod mających ograniczyć niekorzystne działanie radioterapii. W przypadku napromieniania gardła jednym z elementów planowania leczenia jest wykonanie specjalnej maski, mającej utrzymywać głowę chorego w odpowiedniej pozycji podczas napromieniania, tak, aby zminimalizować działania niepożądane w okolicznych tkankach. W niektórych mało zaawansowanych przypadkach raka gardła, możliwe jest wyleczenie choroby przy użyciu wyłącznie radioterapii. Radioterapia jest nieodłącznym elementem leczenia raka gardła. W przypadku nowotworu nosowej części gardła jest to podstawowy sposób leczenia, natomiast gdy ma on lokalizację krtaniową, stosuje się ją zazwyczaj jako uzupełnienie leczenia chirurgicznego, przed lub po operacji. Chemioterapia Dodatkowym leczeniem, uzupełniającym możliwości chirurgii i napromieniania, jest chemioterapia. Pomaga ona w zniszczeniu tkanek raka gardła zwłaszcza u chorych na bardziej zaawansowany nowotwór. Terapia celowana W przypadku niektórych rodzajów nowotworów gardła można zastosować specjalny rodzaj leczenia, określany jako leczenie celowane. Polega ono na stosowaniu preparatów uszkadzających jedynie komórki nowotworu. Wiele takich leków jest obecnie poddawanych badaniom klinicznym. Czy można uniknąć zachorowania na raka gardła? Istnieje szereg zachowań, które mogą zmniejszyć ryzyko zachorowania na nowotwór złośliwy gardła. Należą do nich: zaprzestanie używania tytoniu w jakiejkolwiek postaci, ograniczenie spożycia alkoholu, unikanie betelu, ograniczenie ekspozycji na czynniki chemiczne, takie jak nikiel, azbest, kwas siarkowy, unikanie zachowań zwiększających ryzyko zakażenia jamy ustnej HPV (seks oralny).

czy rak gardła jest wyleczalny